Bevolkingsgroepen met een andere dan de Nederlandse achtergrond zijn niet meer weg te denken uit onze samenleving. Dat vraagt verbreding van de kennis en de methodieken, voor cliënten uit andere culturen en aandacht voor diversiteit.

De behandeling van cliënten met een niet westerse cultuur vraagt interculturele culturele competenties. Voor mij gaat het daarbij steeds om vragen als : wie is deze cliënt en hoe maak ik contact met zijn familie en wat moet ik weten over de culturele verschillen. Ben ik mij voldoende bewust van mijn vooroordelen waardoor ik bepaalde groeperingen of personen onbewust buitensluit. Het zijn belangrijk vragen om bij stil te staan bij de hulpverlening aan cliënten uit andere culturen.

Hulpverlenen vanuit een systemische visie betekent dat er aandacht moet zijn voor de collectiviteit en de invloed van het grotere systeem, waarin de allochtone cliënt doorgaans leeft. Tegelijkertijd moet de hulpverlener gevoelig zijn voor de culturele diversiteit binnen de verschillende allochtone groepen. Waar men enerzijds trouw willen blijven aan de eigen culturele waarden en normen, is er anderzijds de druk van het je moeten aanpassen aan de Nederlandse samenleving. En deze spagaat kan tot veel psychosociale stress leiden.

Bij iedere cliënt moet je als hulpverlener opnieuw in schatten in welke mate en op welke wijze de cultuur in de problematiek een rol speelt. Het is daarbij fijn als je als hulpverlener de heilige huisjes van de familie kent maar ook de eigen heilige huisjes. Heilige huisjes zijn die waarden en normen die hoog in het vaandel staan binnen de cultuur. Als deze worden geschonden is de kans groot dat er over en weer een breuk ontstaat in de werkrelatie, met de cliënt, dan wel met het gezin of met de grootfamilie. Altijd weer is het de kunst om als hulpverlener de werkelijkheid te bekijken met de blik van de cliënten en om te trachten van perspectief te wisselen door met meerdere werkelijkheden om te gaan en eigen valkuilen daarin te herkennen. Het heeft dus zeker meerwaarde als de hulpverlener deze culturele bagage heeft, maar de hulpverlener kan nooit alles weten. Reizen, boeken lezen, stilstaan bij je eigen culturele bagage, het is behulpzaam in het omgaan met de voor jou vreemde elementen van de ander, maar het is nooit genoeg. Het is vooral verstandig om niet te generaliseren en vormen van stereotypering zijn doorgaans evenmin helpend. Elke familie heeft heilige huisjes, die van allochtone gezinnen zijn hulpverleners doorgaans meer onbekend, maar zie het als een uitdaging om ze te onderzoeken en er behoedzaam mee om te gaan.