De opleiding richt zich op hulpverleners met een HBO achtergrond. Werkzaam in zowel de jeugd-, volwassen- als ouderenzorg, van 0 tot 100 jaar. Te denken valt onder andere aan hulpverleners in ouder-kind teams, sociale teams, POH'ers, SPV'ers, maatschappelijk werkers in de GGZ, welzijnszorg en gehandicapten zorg, forensische zorg, etc.
Het is daarbij relevant dat de hulpverleners een systemische manier van denken en doen kunnen toepassen in de praktijk van alle dag. Onder invloed van onder andere het rijk en de gemeenten wordt er binnen de hulpverlening toenemend accent gelegd op de eigen kracht van zowel individuen als gezinnen en relaties. Daarbij gaat het om wat mensen zelf kunnen doen en wat hun omgeving kan doen. De focus leggen op het stimuleren van eigen mogelijkheden bij individuen en met en tussen mensen onderling, vraagt een systemische aanpak. Een systemische aanpak die er van uit gaat dat cliënten, zo nodig samen met hun natuurlijke omgeving, weer de regie nemen over hun eigen leven.
Zie voor meer informatie de website van de RINO Noord Holland www.rino.nl
Marco, senior maatschappelijk medewerker, 62 jaar
Op 15 maart 2016 begon ik, als een inmiddels wat oudere SPV in de ouderenzorg, aan een reis. Een reis door 'systemisch land'.
Ik begon die dag met de opleiding tot Systeem Therapeutisch Werker bij de RINO in Amsterdam. Een reis langs steden zoals het communicatief- en collaboratief perspectief, het structureel perspectief, het gezinsontwikkelingsperspectief, het narratief perspectief en het oplossingsgericht perspectief. Ik maakte kennis met de locals van deze steden/perspectieven zoals daar zijn Watzlawick, Minuchin, Murray Bowen, Carter en Mc Goldrick, Steve de Shazer en Insoo Kim Berg, Erickson en Bateson, Maurizio Andolfi, Virginia Satir, Boszormeny en Nagy, Karl Tom en Cecchin, Madsen en vele anderen.
Gelukkig had ik twee hele goede gidsen (Ineke en Erik) die me vanaf 15 maart aan de hand meenamen en me wegwijs maakten en de mooie dingen lieten zien, voelen en ervaren van de steden/perspectieven die ik bezocht. Ze leerden met de taal die in die steden/perspectieven gesproken werd begrijpen en deden dat met veel geduld en tact als het kwartje weer eens niet viel bij mij.
Kata, beelden therapeut, 35 jaar
Als ik terugkijk op de gehele opleiding Systeemtherapeutisch werker, schiet me als eerste te binnen: “Wow, wat heb ik veel geleerd!” En meteen daarna: ”Okay, maar nu begint het pas…” Denkend aan verschillende momenten van de opleiding kwamen er – zeker tijdens de eerste maanden, met het theorieblok en met alle perspectieven – steeds weer enthousiasme, verbazing, verwarring, snappen, tevreden kijken langs. Na de zomerpauze, waarin ik het ‘opleidingskeurslijf’ een beetje los kon laten kwam het besef dat ik eigenlijk al best veel systeemtherapeutische technieken en vooral een houding geïntegreerd had in mijn werk als beeldend therapeut. Vooral toen ik een wat langere casus kon begeleiden begon ik steeds beter te begrijpen hoe systemen werken. En zag ik hoe mooi een beeldende opdracht kon versterken, openleggen, begeleiden… Het leren gaat in steeds weer nieuwe rondes, soms met kronkelende zijpaden een meestal een opwaartse spiraal volgend.
Ik ervaar het als een groot cadeau dat ik mag meekijken met cliënten en hun families, partners, kinderen. En dat ik geleerd heb om dat wat ik als beeldend therapeut al deed, kijken naar ressources, nu gerichter en specifieker in kan gaan zetten.
Binnen mijn praktijk verzorg ik leer- en ontwikkeltrajecten voor mensen die in een veranderings- of leerproces zitten. Bij elk traject staan deze vragen centraal : "Wie is deze mens in de context van zijn omgeving. Hoe ondersteun ik bij het zoeken naar zijn verscholen veerkracht zodat deze de kracht vindt om het eigen ontwikkel- en groeiproces weer op te pakken en voort te zetten.